CAN Dostuma !..

tarafından **Hipotenüs** Perş. Ağus. 05, 2010 12:38 pm

CAN DOSTUM

İstemek yetmez amacımıza ulaşmak için, şiddetle arzulanmamız gerekir..
Gençlik ilkbahara benzer, yaşlılık ise kışa öyle bir kış ki arkasından bir daha bahar asla gelmez...

Can Dost'um...

İçimi kapkara bulutlar kapladığında, başımı omuzuna yaslayabileceğim...
Onun içindeki kara bulutlar yüreğini kararttığında, başını omuzuma yaslayabilecek insandır...

Can Dostum...

Sıkıntıdan ellerim buz gibi olduğunda, ellerimi tutarak, sevgisi ile taaa yüreğime kadar ısıtabilecek...
Sıkıntıdan onun elleri buz gibi olduğunda, ellerini tutarak, sevgim ile taaa yüreğine kadar ısıtabileceğim insandır...

Can Dostum...

İşyerinde; bir bardak çayın veya bir fincan kahvenin içimi süresince, “gönül ne kahve ister, ne kahvehane” “gönül bir dost ister, kahve bahane“ diyen satırları hatırlayıp...
Hayatın minicik bir parçasını paylaşabildiğim insandır...

Can Dostum...

Bazen aynı “pc”de bir şarkıyı, bir türküyü; bazen internetin sanal evreninde...
Bir kaç satır fıkrayı, şiiri...
Kokusunu alamasak bile, sanal bir gül’ü...
Paylaştığımız insandır...

Can Dostum...

Onun sosyal veya bürokratik tabakasından, cüzdanının kalınlığından, diplomasından, cinsiyetinden, inancından, mezhebinden, uyruğundan, siyasi düşüncesinden önce...

O OLDUĞU İÇİN SEVDİĞİM...
Ve...
BENİ BEN OLDUĞUM İÇİN SEVEN İNSANDIR...
Aynı YUNUS misali...

Alıntı